dag 13 10 oktober

Pfff, om half zes opstaan als je vakantie hebt dat is vroeg hoor.Maar het gaat al krap worden om op tijd op bestemming te geraken.Het reisbureau heeft blijkbaar weinig rekening gehouden met de afstand die we moeten doen.We gaan ontbijten in het hotel maar daar hebben ze ook wat vertraging, in het Zuiden gaat alles wat trager...
We vertrekken rond 7 u en we hebben ongeveer 250 km af te leggen in een paar uurtjes.Stress....
We bellen onderweg nog eens om te bevestigen dat we eraan komen.Nu delen ze ons mee dat we op een ander adres moeten zijn , nog een eindje verder.F duwt een beetje meer op zijn gas maar hier moet je oppassen want achter elk hoekje kan een sheriff tevoorschijn komen en dan is het step aside...en dan zijn we verder van huis.
We komen in Lafayette aan om 9.30 en onze tour vertrekt stipt om 10 u.
We rijden een paar rondjes waar zogezegd het zou moeten zijn en we vinden het niet.We bellen naar de verantwoordelijke en die neemt ni meer op.
Ondertussen is het bijna 10 u en we geven het op en gaan een koffie drinken en overleggen wat nu te doen totdat die mens van de tour belt.Hij wacht ons op aan het straat.
Blijkt dat we wel goed zaten maar het is een privéhuis en heel moeilijk te vinden.
We mogen op het terras komen zitten en de man heeft een alternatief want de groep voor de tour is al vertrokken.We hebben een gezellige babbel met de man, die al zijn huisdieren laat zien.En om 13 u mogen we de tour maken.Zijn zoon verzorgt de Atchafalaya Experience.
We krijgen een plannetje getekent hoe we daar moeten geraken want GPS doet het niet tot daar.
Ginder aangekomen hebben we nog efkes tijd en we worden weer aangeklampt door nieuwsgierige Amerikanen.Je kunt niet geloven hoe dikwijls wij moeten vertellen van waar wij komen.Ze bedanken ons zelfs dat we naar Amerika met vakantie komen.Ze mogen zeggen wat ze willen van Amerikanen maar ik vind ze de vriendelijkste en de behulpzaamste mensen
ter wereld.
Zo wachten we een uurtje en ondertussen is de temperatuur weer serieus opgelopen, het is zeker over de dertig graden.
Rond 13 u komt Kim, dat is de naam van onze gids, met zijn boot eraan.
We dachten dat we alleen met ons vieren waren maar er komt nog een bejaard, Amerikaans koppel mee.Weeral informatie geven van waar we komen....en dan vertrekken we richting de swamp (moeras)
We hebben al een beer gezien, nu hopen we op krokedillen te zien.
Kim zegt dat we er zeker zullen zien, dat belooft.
We varen rustig door de swamp en zien een tal van vogels.Er zitten hier 200 soorten.We zien witte reigers, blauwe reigers, lepelaars, gieren enz...
Als we een beetje verder zijn beginnen er enorme vissen omhoog te springen.Kim zegt dat hij meer schrik heeft van die vissen dan van de alligators.Ze springen soms tot in de boot en ze kunnen rake klappen uitdelen als ze je raken.Onlangs was er een man bewusteloos geslagen door zo'n vis en verdronken.Deze vissen, een soort van karper, kunnen een meter lang worden.Kim waarschuwt ons dat we toch moeten opletten voor dit geweld.Ze schrikken van de motor van de boot en springen dan omhoog.
We zien verder een geweldige natuur en als we verderop varen gebeurt er iets hilarisch.F en J zitten achteraan buiten in de boot en er springt een vis op de boot aan hun voeten.Ongelooflijk!
Kim pakt hem vast en laat hem terug in het water glijden.
Dan verderop legt Kim de boot stil en dan zien we de alligators komen.Ze zijn wel schuw en komen niet zo dicht maar ze glijden stilletjes door het water met hun kop boven water.
We varen nog wat in een dichter struikgewas in de swamp.Overal vliegen allerlei soorten vogels, een mooi schouwspel.
We gaan dan verder nog de plaatsen verkennen waar de alligators liggen te luieren in de zon.We zien een exemplaar van een slordige 4 meter.Als we dichter komen glijdt hij met zijn log lijf in het water.Zo varen we een paar uren.Verderop gaan we in een smalle geul en daar zien we een aantal baby alligators.Kim pakt zijn schepnet en met een schep heeft hij het alligatortje in het net zitten.Hij spartelt hevig tegen maar Kim weet hoe hij hem moet pakken.Ik mag hem ook eens vastpakken, leuk.
Dan varen we terug waar de swamp weer wat breder is.R en ik zitten in stoeltjes vooraan buiten op de boot en ineens springt er een enorme vis door de reling over mijn schoot en hij verdwijnt door de reling aan de andere kant.Dat was efkes verschieten....Kim roept of ik ni beter binnen kom zitten maar ik zit daar goed en dat wil ik nog wel eens meemaken.
Iets voor vijven want we hebben al 4 uur op de boot gezeten, is het tijd om terug te gaan.Kim gaat zo'n 10 minuten volle speed met zijn boot terug naar het beginpunt.Dat was plezant hoor.
Voldaan en toch content van het goed einde van onze trip gaan we iets zoeken om te eten.Op aanraden van Kim gaan we in een visrestaurant eten.We eten er crawfish (soort kreeft) en catfish (katvis).
Weer heel lekker! Als ik thuis ben dan is het 14 dagen water en brood.....
Daarna moeten we naar New Orleans geraken.We rijden een paar uurtjes en komen om half negen aan in de Hampton Inn.Mooi hotel aan de buitenkant van het stad, auto wordt voor ons naar de garage gereden.
Het was vandaag een lange dag maar hij was tenslotte heel goed geslaagd.
Morgen New Orleans verkennen.